Wellicht kent u het wel: u staat in de verkeerde rij bij de
kassa en begint een beetje te mijmeren. Mij gebeurt dat regelmatig. Ik ben zo’n
type dat zich steeds maar weer afvraagt waarom die ene caissière vlotter werkt
dan de anderen. Of zoals ik gisteren deed, waarom de Franse caissière wacht met
het noemen van het totaalbedrag van de boodschappen tot de onmiskenbaar Franse
dame drie plaatsen voor ons in de rij, haar boodschappen tot de laatste
tuinboon in de tassen heeft gestopt.
Het afrekenen gaat in Frankrijk niet voor dat alle
boodschappen in de tassen zitten. Soms wordt dit zelfs nog onderbroken, omdat
de Franse dame (als je heren ziet, zijn het toeristen) vergeten is een bepaald onmisbaar
item in het overvolle karretje te laden en terug moet om het ergens in die
hypermarché alsnog te pakken. Waar dat in Nederland meestal resulteert in een
geagiteerd rennende man of vrouw, gaat dat in Frankrijk gewoon ‘lentement’.
Gelukkig geeft mij dat alle tijd om mijn gedachten wat te
laten gaan. Wat zal de dame in de rij naast ons hebben bezield om de supermarkt
te bezoeken in een lichtblauw huispak met een duidelijke signatuur van de
Franse Roy Donders. Of waar komt die zure lucht vandaan die ik in bepaalde
gebieden van de supermarkt steeds weer ontwaar? En houdt dit verband met de
dame of heer die daar wat loopt te kijken naar de kleding van twijfelachtige
kwaliteit? Waarom hebben alle Franse caissières onder een bepaalde
leeftijdsgrens een piercing?
In ons eigen land zijn er ook verschillen tussen caissières.
Dat valt niet te ontkennen. Maar de tijd die een klant in Nederland bij de
kassa doorbrengt is aanmerkelijk korter dan bij de kassa in ons zo geliefde
Frankrijk. Maar laten we eerlijk zijn, als we op vakantie gaan hebben we alle
tijd voor deze couleur locale. Lekker onthaasten. En als we zelf vergeten zijn
iets in het karretje te laden, dan kunnen we dat ook op ons dooie akkertje
alsnog ophalen. En niemand die daar chagrijnig van kijkt. We passen ons aan.
Zo gaan de dingen nu eenmaal.
