Snijden in Zeijen

Of moet ik zeggen snijen in Zeijen. Nee, dat hoort niet, dat is onjuist gebruik van de Nederlandse taal. En toch is de titel dekkend voor het verhaal. Was het vorig jaar in Zeijen niet helemaal een zwembad maar wel een voetenbad, dit jaar regende het ook op de Midsummerfair. Esther, mijn lief, heeft mij overgehaald om weer mee te gaan en ik heb dus ja gezegd. Want een fair in Zeijen is toch stiekem wel leuk. We kijken op buienradar en schatten in dat het de komende 3 uur droog blijft. Snel gaan, anders lopen we kans om nat te regenen. Aangekomen in Zeijen is het inderdaad nog zonnig en we lopen op ons gemak langs de eerste kramen. We genieten van de mooie tuinplanten die tentoongesteld staan en nemen ons voor er een stel aan het eind van ons bezoek mee naar huis te nemen. Al slenterend komen wij bij de stand van de keukenwinkel uit Assen, het Kookhuis. We gaan naar binnen. Er blijkt een workshop in snijden gegeven te worden. De plaatsen aan de workshoptafel zijn bijna allemaal bezet. Het wachten is op een mevrouw. Esther en ik wachten op het begin van de workshop. Zo kunnen we in ieder geval de theorie aanhoren en ons voordeel er mee doen. De mevrouw laat echter heel lang op zich wachten. Uiteindelijk vraagt de eigenaresse van de winkel mij of ik misschien mee wil doen. Ja, dat laat ik me geen twee keer vragen.  Ik doe mee. In een hele ontspannen sfeer sta ik ruim een uur te snijden. 

Brunoise snijden. 

Ik leer brunoise en julienne snijden en krijg adviezen over hoe mijn mes vast te houden en het op de juiste manier te gebruiken. Ook niet onbelangrijk, welk mes voor welk doel. Het is leuk en ik krijg al snel de smaak te pakken. Ik snij uien (zonder huilen), courgette en wortels, ik pel een sinaasappel met een mes en fileer de partjes. Aan het einde van de workshop ben ik zelfs in staat een zeebaarsfilet te ontdoen van zijn huidje zonder vlees aan het huidje te laten zitten. Ja, zonder liegen, mijn huidje was zelfs schoner dan die van de master. Beginnersgeluk? Of talent? Natuurlijk is het de bedoeling dat ik die fijne messen aanschaf. En ook zo’n prettige snijplank en zo. 

Geconcentreerd aan het werk

Ook dat laat ik me geen twee keer zeggen. Wij hebben ’s avonds een dinertje en daar moet nog heel veel voor gesneden worden. Goede reden om mijn keukenattributen uit te breiden met 4 messen, een plank, een messenblok  (maar die kreeg ik gratis, min of meer) en een schrapertje (ook gratis). Esther moest er voor met de paraplu naar de meest luxe pinautomaat die ze ooit had gezien, met gezellige dames, verwarming en een bankje. Tijdens de workshop was het namelijk behoorlijk gaan regenen, vandaar dat we blij waren toch een paraplu meegenomen te hebben. Dat de messen scherp zijn, bleek al snel bij het eerste snijwerk thuis. Binnen 3 seconden had ik een snee in mijn linker ringvinger en toen daar eenmaal een pleister om zat, duurde het niet lang voor ik ook een snee had in mijn wijsvinger. Ach, zo gaan de dingen nou eenmaal. Tot later.

En zo staat het thuis