Kippenverhalen

Niet zo lang geleden las ik in het Algemeen Dagblad dat de in ons land gefokte en gehouden kippen zichzelf dagelijks gelukkig moeten prijzen dat ze in Nederland uit het ei gekropen zijn. Gelukkig hebben ze dat nog net zelf kunnen doen. Want voor de rest hebben ze geen keuze. Je komt uit een ei en moet verder afwachten waar je bent. Kom je in België uit, dan heb je volgens het artikel pech. Kom je echter twee kilometer verderop, net over de grens met ons land, uit je ei,  dan ben je de koning te rijk. In Nederland zijn zo veel regels dat je als kip (sorry, voor hanen is hier ook geen plaats) je geluk niet op kunt. 

Bijschrift toevoegen

Kippenhouders in ons land noemen hun vee liever bofkip dan plofkip. In het buitenland moeten tien kippen op een halve vierkante meter en in ons land mogen slechts 7 kippen op een halve vierkante meter. Wat een mazzel. Heeft u ooit geprobeerd een verjaardag te vieren met dertig vrienden en familieleden in een woonkamer van 15 vierkante meter? Ik wel, en ik moet u zeggen dat het fijn is wanneer je er weer uit kunt. Dus zoveel mazzel hebben die bofkippen nu ook weer niet. Maar goed, in vergelijking met de in de ogen van onze boeren ontwikkelingslanden hebben onze kippen het goed. En ik moet bekennen dat ik kip uit ons land graag eet. In smaak zijn ze niet te vergelijken met de haantjes die wij thuis bij mijn ouders uit de tuin haalden, zelf slachtten en de volgende dag smakelijk verorberden. Die sensatie krijg je alleen als je echte biologisch gefokte kippen eet, die een half jaar met dertig soortgenoten in een tuin van driehonderd vierkante meter hebben mogen rondlopen. Dat waren kippen en hanen die zelf hun kostje bijeen konden scharrelen en konden genieten van een wormpje of een kevertje zo nu en dan. Kippen die voldoende bewegingsruimte hebben gehad om spieren te ontwikkelen. Kippen en hanen die met recht bofkippen mogen heten. Hoewel…. ook deze kippen werden niet ouder dan een jaar. Want als ze veel ouder werden waren ze toch minder smakelijk. En van minder smakelijke kip op tafel kreeg mijn moeder bijna een rolberoerte. Tegenwoordig ben ik blij en tevreden als de kip op mijn bord niet uit een legbatterij komt en wanneer hij of liever zij niet al te veel vet tussen de verschillende vleesonderdelen heeft zitten. Maar ach, zo gaan de dingen n u eenmaal. Eet smakelijk en tot later.