De groepsreis

Mooie huizen in Amersfoort

Esther en ik maken voor het eerst in mijn leven een groepsreis. Het is een reis door Nederland die onderdeel uitmaakt van het examen voor nieuwe reisleiders. Spannend. We zijn net (het is donderdag 4 april 9 uur 15) vertrokken met de trein uit Apeldoorn, waar we de nacht bij mijn zus en haar man hebben doorgebracht. De trein heeft voor de verandering geen last van vertraging door vastgevroren wissels of vallende bladeren. Met een marge van twintig minuten komen we aan op het station van Amersfoort. Na even zoeken zien we een groep mensen staan met koffers met  herkenbare labels. Wanneer wij ons melden worden we met name begroet door een vrolijke man die al op het eerste gezicht uit Amsterdam moet komen. Het duurt geen tien minuten of mijn vermoeden wordt bevestigd. Gezellig, de toon voor de komende twee dagen is gezet. We maken  kennis met 6 toekomstige reisleiders. De zes hebben verschillende achtergronden en ook heel verschillende leeftijden. De mannen zijn eind vijftig/begin zestig en de vier verschillende dames variëren in leeftijd van vijfentwintig tot ongeveer vijftig jaar. Als ook de examinator en examinatrice aanwezig zijn, vertrekt de bus naar het centrum van Amersfoort waar we een stadswandeling voorgeschoteld krijgen.  Al tijdens deze eerste wandeling vallen twee gasten mij op. Ik zal ze voor het gemak Anja en Tanja noemen. Anja en Tanja hebben beiden een wazige blik in de ogen, waaruit ik opmaak dat ze niet goed kunnen horen of verstaan terwijl ze wel gewoon reageren op een vraag en ook een enkele maal in het Nederlands antwoord geven op een vraag. Ik moet u vertellen dat Amersfoort een boeiende binnenstad heeft. Vooral de huizen en gebouwen aan de muurstraat, de zogenaamde muurhuizen, zijn bijzondere monumenten. 

9 ton dus

Als ik dan onderweg een vraagprijs van een te koop staand “muurhuis” hoor, begin ik te begrijpen dat er een crisis op de huizenmarkt is. Een drie of vierkamerhuis voor ongeveer 900.000 euro is wel wat aan de prijs. Ook al staat dat huis in het prachtige centrum van Amersfoort. Mijn vrouw en ik zouden meer dan het dubbele moeten verdienen dat dat we nu doen. En wij hebben het niet heel slecht. Geloof me.  Na de wandeling in Amersfoort gaan we eten. Esther en ik worden vergezeld door een man waarvan tijdens de lunch blijkt dat hij de schoonvader van een medewerkster van de organiserende reisorganisatie is. En een alleenreizende dame van een jaar of zeventig. Wij hebben lekker en gezellig gegeten in een restaurantje in het centrum van Amersfoort. 

Na de lunch zijn we per bus vertrokken naar Nijmegen. De stad van Frank Boeijen en het Kronenburgpark. Maar ook van de Romeinen en Joris Ivens en ik heb me laten vertellen van Louis Sévèke, Wim Kan, Bavo Galama en Dries van Agt. Een stad niet alleen van beroemde mensen en parken maar ook van mooie pleinen, een fraaie kademuur en een rijke historie. Tevens de stad van NEC, maar daar werd tijdens de culturele uitleg begrijpelijk geen aandacht aan geschonken. Maar bovenal is de stad Nijmegen bekend en berucht van de vierdaagse. Wanneer U eenmaal de vierdaagse hebt meegemaakt als deelnemer of als supporter, heeft u vast net als ik een onuitwisbare herinnering aan de brug over de Waal, waar men tijdens deze vier dagen tenminste tweemaal overheen loopt. Het is vandaag heel koud in Nijmegen en op het punt waar we het mooiste uitzicht hebben over de Waal, staat een snijdend koude oostenwind. De groep waar ik deel van uitmaak bevriest zowat tijdens de toch boeiende en interessante uitleg van onze reisleider van dienst Johan. Het eerste deel van de wandeltocht in Nijmegen wordt vanwege de kou iets ingekort. Maar ach, zo gaan de dingen nu eenmaal tot later. Wanneer ik u ga vertellen over Wijchen en ’s-Hertogenbosch. 

De beroemde Waalbrug

Kronenburgpark

De Waag