Ach, zo gaan de dingen nu eenmaal.

Vandaag heb ik vrijwel de gehele dag zitten tobben. Dat is in principe niets voor mij. En toch is het gebeurd. Ik zal het maar eerlijk zeggen, het heeft met mijn dochter en schoonzoon te maken. Gisteravond ver na tienen belde mijn dochter om advies te vragen of ze wel of niet iets op facebook zou plaatsen. Na veel wikken en wegen heeft zij besloten niet datgene te plaatsen dat ze had voorbereid, maar iets dat neutraler is of misschien toch maar niets. Ik heb er de hele dag over gedaan om uit te vinden waarom ze wel of niet iets zou kunnen plaatsen waarmee ze sommige mensen voor de schenen zou schoppen, en zo ja welke, consequenties voor haar en of haar vriend dat dan zou kunnen hebben. Hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik mij afvraag in wat voor een wereld we nu eigenlijk leven. Het onderwerp van haar facebookpost: een optreden van haar vriend in Oranje, u weet wel dat dorp waar zo veel asielzoekers zitten, en vooral wat dat met hem gedaan heeft. Ik ga er verder niet op in, want dat is haar afweging, maar de bredere context is hot topic op alle social media: de vluchtelingencrisis.

Moeten we ons allemaal niet afvragen wat we wel of niet op facebook plaatsen? Moeten we niet allemaal nadenken of datgene wat we publiceren niet kwetsend kan zijn voor de een of de andere bevolkingsgroep? En moeten we niet met name voorzichtig zijn met het oproepen van emoties die niet controleerbaar zijn? Of moeten we wel alles maar kunnen roepen? Moeten we op facebook kunnen zeggen dat iemand beter naar de nieuwsberichten moet luisteren? Moeten we kunnen dreigen met de meest vreselijk aandoeningen en zelfs de dood? Moeten we menselijk zijn en de vluchtelingen een fijne middag bezorgen of moeten we de vluchtende medemens met een gammel bootje weer terugsturen naar Noord-Afrika? Moeten we de bedoelingen van asielzoekers kennen (of nog erger: veroordelen) zonder dat we een van hen persoonlijk gesproken hebben? U merkt het, ik stel veel vragen. Dat doe ik niet om u in verwarring te brengen, dat doe ik omdat ik de antwoorden niet weet. Ik heb de wijsheid niet in pacht en ik kan en mag niet beschikken over het lot van één mens of van een groep medemensen. Medemenselijkheid is voor mij het sleutelwoord.

Wanneer mijn dochter moet nadenken of ze wel of geen post plaatst waarin dit onderwerp besproken wordt, vraag ik mij af of er iets fundamenteel mis is met Nederland. Wij vertrouwen niet meer op onze vrijheid van meningsuiting, wij zijn bang voor de reacties van anderen. En dat komt niet uit de lucht vallen; heel facebook staat vol ongenuanceerde, kwetsende en dreigende taal. Ik heb dit weekend nog een kennis ‘ontvriend’. Niet omdat hij een andere mening heeft dan ik, daar kan ik prima tegen. Maar als iemand meerdere malen op vrij respectloze wijze zijn mening ventileert en mij daarmee indirect typeert als (ik citeer) een moraliteitsridder die niet verder kijkt dan zijn neus lang is en waarvan hij braakneigingen krijgt, dan geloof ik niet dat hij het erg vindt dat hij uit mijn vriendenlijst is geschrapt.

Ach, zo gaan de dingen nu eenmaal.

PS, moet ik de mogelijkheid om te reageren nu uitzetten?

Tot later.