Onderweg naar ons vakantieadres hebben wij een hotel geboekt
als overnachtingsadres in Contrexeville
in Frankrijk. Het hotel is een
oud kuuroord in de Bourgonje in Frankrijk. In de veronderstelling dat
kuuroorden oubollig zouden zijn, dacht ik dat wij geen goede keuze gemaakt
hebben met dit hotel. Niets is echter minder waar. Het hotel is van goede
kwaliteit en heeft een uitstraling van
rust en geborgenheid. De faciliteiten zijn op niveau en prettig om in te verblijven. De sauna, die wij
natuurlijk uitproberen, is wel klein maar schoon en de temperatuur in de sauna
is voldoende hoog om te kunnen zweten. Er is ook een buitenzwembad maar om daar
in te mogen moeten we eerst onze zwemkleding
ophalen van de hotelkamer. Dat vind ik teveel moeite. We koelen wel af onder de
douche bij de sauna. De douchekop is aan vervanging toe maar dat mag de pret
niet drukken. Na het aankleden gaan we naar de eetzaal. De eetzaal is Frans, en
ik weet niet of u meteen snapt wat ik met Frans bedoel. Frans in een restaurant
is sober, ontdaan van luxe, open en vrijwel zonder sfeer. Maar goed, in
Frankrijk kom je niet voor de gezelligheid in een restaurant. In Frankrijk ga
je naar een restaurant om lekker te eten. En dat hebben we gedaan……. We genoten
niet alleen van het eten, maar ook van de overige gasten en het bedienend
personeel in het restaurant. Zo was er een serveerster die voor alles een
maatje te klein leek. Niet alleen voor haar kleren, maar ook voor de taak die
zij moest uitvoeren. Haar uniform (of zo u wilt haar jurk) zat net te ruim
waardoor het geheel wat slonzig aandeed. Zij moest door haar collega’s tijdens
ons diner meerdere malen geattendeerd worden op gasten die nieuw aan tafel
kwamen. Op een gegeven moment hoorden we een kabaal van jewelste. Het bleek dat
zij een groot dienblad vol met eten en drinken had laten vallen. Met een rood
aangelopen gezicht ruimde ze alles weer op om daarna de gasten die het eten
zouden krijgen, geheel te vergeten. Die gasten waren een wat ouder echtpaar die
volledig in de stijl van een oud kuuroord gekleed, met driedelig pak en
avondjurk, zaten te wachten op het eten. Zij, de grand dame van het gezelschap,
keek meelijwekkend naar de serveerster en bestelde bij een van haar collega’s
de derde fles rosé. Hij schaamde zich voor zijn vrouw en liep voor de derde
keer naar het toilet. Een ander stel, duidelijk van Nederlandse afkomst, komt
op dat moment de eetzaal binnen. Zij, een spichtige wat te lange dame voor haar
postuur, draagt een babyfoon. Hij, een vermoeid uitziende dertiger, loopt
achter zijn vrouw aan naar het tafeltje waar zij, zonder op een
plaatstoewijzing te wachten, naar toe loopt. Als ze zich hebben geïnstalleerd
komt een van de kelners op hen af en vraagt hoe het komt dat zij aan deze tafel
zitten. U moet weten dat het in Frankrijk de gewoonte is te wachten tot je naar
een tafel gebracht wordt. Het stel wordt dan ook aan andere tafel geplaatst;
wij hebben overigens niemand zien plaatsnemen aan de tafel waar het stel eerst
zat. Tegen de tijd dat de kaart gebracht is en de bestelling opgenomen kan
worden, klinkt er geluid uit de babyfoon. De vermoeide dertiger haast zich het
restaurant uit. De bestelling wordt door de vrouw doorgegeven en het eten wordt
ruim voordat de man terug is geserveerd, de man kan aan het eten beginnen als
de vrouw het eten al voor meer dan de helft heeft verorberd. Het bij het eten
gebrachte biertje, dat volgens mij voor de man bestemd was, is inmiddels ook al
lang in de slokdarm van de vrouw verdwenen. Na het hoofdgerecht houdt de man
het voor gezien en verdwijnt. Bij het ontbijt de volgende ochtend wordt het
stel vergezeld door de baby. Ik kan mij helemaal inleven in de gevoelswereld
van de dertiger. Zo’n vakantie is teveel. Ik zou blij zijn als ik weer aan het
werk kon. Maar ach, zo gaan de dingen nu eenmaal.
 |
| de ongezelligheid valt hier best mee...... |
Tot later.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten