Het gebeurt niet vaak, maar vanavond zijn Esther en ik
onverwacht bij de moeder van Esther op visite gegaan. Nou ja, visite, zo voelt
het gelukkig niet. Wij komen er graag. Willem (de man des huizes) was niet
thuis. De moeder van Esther is een natuurmens. Ze houdt van katten die niet
eens van haar zijn en lokt met etenswaren alle wilde dieren uit de omgeving. Nu
hebben wij vaker het verhaal gehoord van de nieuwsgierige egel, maar wij hebben
het genoegen om de egel te ontmoeten nooit mogen smaken … tot aan vandaag .
Juist vandaag heeft het de egel behaagd zich aan ons te vertonen. Moeder drukt
ons op het hart geen geluid te maken en zet heel omzichtig een bakje kattenvoer
neer. Het lijkt er eerst op dat meneer of mevrouw egel het hazenpad kiest, maar
nog geen twee minuten later komt er een nieuwsgierig kopje onder de heg
vandaan. Voorzichtig loopt de egel naar het bakje en als hij een poosje zit te
knagen, durf ik weer te bewegen. Ik word zelfs zo brutaal dat ik met mijn
telefoon, die dingen kunnen tegenwoordig meer dan alleen bellen, een paar
foto’s maak van het beestje. Terwijl ik daar mee bezig ben hoor ik de meest
vreemdsoortige geluiden. Eerst denk ik dat die van het egeltje afkomstig zijn,
maar al snel wordt duidelijk waar de geluiden vandaan komen. Een hele dikke
rode aanloopkater vindt zichzelf veel
fotogenieker dan het egeltje en drukt zich voor de lens. Hij doet verwoede
pogingen om op de foto te komen. Als ik uit pure wanhoop dan maar besluit de
poes op de foto te zetten is hij tevreden en loopt weer weg. Gelukkig hebben
wij de foto’s nog. Het egeltje knabbelt in de tussentijd gewoon en
onverschrokken door. Ach, zo gaan de dingen nu eenmaal.
 |
| Spannend |
 |
| Ik loop lekker in de weg |
 |
| Ik eet rustig verder |
Tot later.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten