dinsdag 31 juli 2012

Het kan verkeren


 Soms is het leven verrassend en tevens leuk. Ik heb een paar weken geleden de stoute schoenen aangedaan. Ik zal ze voor de gelegenheid ”my blue suede shoes” noemen. Ik heb een sollicitatiebrief geschreven naar de kinderafdeling van het ziekenhuis. Er was namelijk een vacature voor kinder-echocardiografisch laborant met als aandachtspunt inspanningsonderzoek. De redenen voor mijn sollicitatie houd ik voor mijzelf, misschien vertel ik daar een later moment wel over. Het liefst had ik drie weken geleden al van de daken geschreeuwd dat ik gesolliciteerd heb op de kinderafdeling maar ik moest wachten tot na het verlossende telefoontje van mijn toekomstige “baas”. Vanaf dat moment heeft iedereen die in mijn buurt kwam geweten dat ik ben aangenomen. Ik moest het vertellen aan Jan en alleman. Ik heb eerst Esther, mijn lief, gebeld om haar het heugelijke nieuws te melden. Zij was en is nog steeds blij. Bij thuiskomst, afgelopen vrijdag, hebben we besloten te gaan dineren met dochterlief bij de pizzeria in Assen. Voor het eten gaan wij samen even de stad in om, zoals wij vaker doen, gewoon wat rond te snuffelen. Ik vind opnieuw een paar mooie blue suede shoes. Deze schaf ik aan. Het zijn schoenen die mij als gegoten zitten en ik vind ze enorm hip. Mijn familie heeft inmiddels besloten dat ik een schoenenfetisj heb. Grappig, ik had nooit iets met schoenen. Wij hebben genoten. Het eten was lekker. Dat was het eerste genieten. Het tweede genieten is de dag na deze belangrijke vrijdag en dat wordt bepaald door de verjaardag van mijn Lief. Nee, ik maak nu even geen spelfout. Mijn Lief verdient een hoofdletter. Niet omdat ze Goddelijk zou zijn, maar wel omdat zij voor mij gewoon de liefste van hele wereld is. Naast de verjaardag van Esther is de zaterdag wel heel bijzonder omdat om drie uur de telefoon gaat. Erik, onze buurman en garagehouder, belt op. Hij heeft een auto in de garage staan die hij ideaal voor ons vindt. Of ik even wil komen kijken…… natuurlijk wil ik dat want Pierre, onze Franse voiture, heeft ons voor de derde maal in korte tijd aan de kant van de weg laten staan. En moet het veld ruimen. Wij komen om 15.15 uur bij de garage aan en rijden een uur later in onze nieuwe auto, Vollie 2, de garage uit. Mijn dag, week, maand, jaar kan niet meer stuk.
Binnen twee dagen een nieuwe baan, nieuwe blue suede shoes, nieuwe auto en een oudere vrouw. Ik weet zeker dat ik ze voorlopig alle vier houd.
Tot later. 



Geen opmerkingen:

Een reactie posten