zondag 21 oktober 2012

mijn zwager is Frans



Samen in Saint Benoit
U weet dit nog niet, maar ik kom uit een groot gezin. En als ik zeg groot dan bedoel ik dat ook. Mijn oudste zus is nummer één en mijn jongste broer is nummer tien. Wij als gezin kunnen het over het algemeen goed met elkaar vinden. We lopen bij elkaar de deur niet plat maar als er bijzonderheden als verjaardagen, geboorten en verhuizingen zijn, zijn er altijd wel een stuk of wat van de partij om de sfeer te verhogen. Nu zijn er twee uit ons gezin in de loop van de jaren geëmigreerd. Broer drie en zus zeven wonen in het buitenland: Canada en Frankrijk om precies te zijn. In Canada kom ik niet vaak, het aantal keren dat ik in Canada ben geweest is op 1 vinger te tellen. Maar in Frankrijk, bij mijn zus, probeer ik tenminste een maal per jaar een bezoek af te leggen. En gelukkig is dat de laatste 5 jaar ook gelukt. Het wonen in Frankrijk heeft op het gedrag van mijn zus natuurlijk invloed gehad. Zij heeft zich goed aangepast aan de Franse mentaliteit. Ik merk dat zij goed in de samenleving past. En daar ben ik, vooral voor haar, blij om. Deze vakantie waren wij weer in de gelegenheid om mijn zuster te bezoeken. Ze heeft samen met haar man, die ik tot nu toe in het verhaal nog even niet genoemd heb, een huis in Zuid-Frankrijk. 
Slakken zoeken
Vanaf ons vaste vakantieadres is een bezoek aan zus en zwager vaste prik en altijd iets waar wij naar uitkijken. Mijn zwager is in hart en nieren veranderd van een Hollander in een Fransman. Nee, zijn naam is niet veranderd. Iets dat hij, als het zou kunnen, misschien wel zou doen. Maar in zijn leven is Frankrijk en het Franse joie de vivre niet meer weg te denken. Ik twijfel eraan of hij met een stokbrood geklemd onder de snelbinder van zijn fiets de N 7 zal oversteken met een alpinopet op zijn overigens nog steeds volbehaarde hoofd, zoals ik vandaag onderweg een Fransman zag doen. Maar hij is wel aangepast, zeg maar gerust meer dan aangepast. Menig Fransman zal aan mijn zwager kunnen vragen hoe dat moet, dat leven op zijn Frans. Ik bewonder hem daarom. Ik kan genieten van hoe hij vertelt over zijn brocantewinkel en zijn passie voor Franse auto’s. Hij heeft bijvoorbeeld een Renault 4 van meer dan 40 jaar oud die in nieuwstaat verkeert. Prachtig. Mijn zwager, de man van zus zeven, is Frans. Zo heet hij niet, maar zo gaan de dingen nu eenmaal.
Een van de franse trotsen




Tot later. 

1 opmerking: