zondag 28 oktober 2012

Zondagmiddag-uitje in Diever.


Eens in de zoveel weken heeft Esther de geest: Dan moet er een uitje gepland zijn om het weekeinde door te komen. Ik ben dan de laatste die zich daar tegen verzet. Alleen als er een wedstrijd in de Formule 1 verreden wordt, ben ik tegen. Vandaag wordt er wel een wedstrijd in het Formule 1 kampioenschap verreden, maar helemaal in India dus de uitzending van de race begint om kwart voor tien in de ochtend en is om twaalf uur wel gedaan. We vertrekken dus richting Diever. “Wil je de stille kant van de vaart langs of doe we de snelle route?” vraag ik. Esther, die altijd vlug in Diever wil zijn, laat duidelijk blijken dat ze de snelle route wil rijden. Als we in Diever aankomen parkeren we de auto bij de supermarkt. We moeten dan even het dorp doorlopen om bij “In den Uylenbal” te komen. Daar aangekomen vergapen we ons eerst aan het goed en mooi ingerichte kersthuis.  We zien een paar hele mooie kerstartikelen en we kopen enkele kaarten en een schattig waxinelichthoudertje. We twijfelen samen erg over een trapje (zonder prijskaartje) en nadat wij bepaald hebben hoeveel we ervoor willen betalen, nemen we het trapje mee naar de kassa. Als blijkt dat eigenaar Lejo er vijf euro meer voor  wil hebben dan wij in gedachten hadden, sputteren we niet tegen en nemen het trapje mee. 

Heel handig voor Esther als etalagemateriaal bij de verkoop van haar kettingen en armbanden. We besluiten de weg naar huis wat te verleggen en nemen niet de korte route naar huis. Het Drentse landschap is in deze tijd van het jaar prachtig. De kleuren van de bladeren van de bomen variëren van donkergroen via geel en rood naar diepbruin. Daarnaast laat ook de zon zich vandaag van zijn beste kant zien. De rit gaat van Diever naar Ansen, een prachtig klein brinkdorpje met fraaie boerderijen en een gezellige uitstraling, mooi om in de zomer of het voorjaar eens doorheen te fietsen. Door naar Ruinen waar mijn blaas  de oorzaak is van een pauze. Deze pauze brengen we door in een oude boerderij waar een restaurant en een pannenkoekenhuis in gevestigd zijn. De entree van het restaurant is zo uitnodigend dat we, hoewel we kunnen kiezen uit drie horecagelegenheden, zonder te twijfelen deze uitkiezen. Dat zou ook te maken kunnen hebben met de schitterende veranda; Esther is nu eenmaal gek op veranda’s. 

De sfeer binnen is zo authentiek dat ik het niet laten kan te vragen of ik enkele foto’s mag maken en als dat akkoord is, laat ik me door niets en niemand tegenhouden. Ik maak tenminste tien plaatjes van zaken in het restaurant die mij aanspreken. Gelukkig is niet alleen de sfeer goed, het eten en de drankjes zijn ook goed verzorgd. Vooral de kaart is modern en gelukkig, in tegenstelling tot het gebouw en het interieur, zeer van deze tijd. Wij genieten van een late lunch. Tegen de tijd dat we weer verder willen gaan, komt een ouderpaar met pup en twee jonge kinderen binnen. “Papa, zullen we aan dezelfde tafel gaan zitten als de vorige keer?” vraagt de oudste van de twee. Waarop de vader enthousiast  roept: “Ja, en we drinken ook hetzelfde als de vorige keer.”  Als er een minuut of twee later vier warme chocolademelk worden geleverd aan de tafel, is het feest compleet. De vermoeide pup slaapt onder de tafel. Als we het restaurant daadwerkelijk verlaten maak ik nog snel even een foto van de fraaie deur. Wij gaan via Pesse weer naar huis. Een welverdiende volle zondagmiddag is weer voorbij. Wat kan het leven toch mooi zijn … gelukkig gaan de dingen soms zo. 










Geen opmerkingen:

Een reactie posten