Plassen in het café in Burg

De buitenkant van de kerk in Cruas

een van de ornamenten

Soms heb je van die dagen….. Vandaag vroeg opgestaan en via de markt in la Voulte-sur-Rhone, waar wij groente en vlees kopen voor het avondeten, naar Cruas gereden om de kerk te bezoeken. Het is een kerk uit de vroege 12^e  eeuw, gebouwd op de overblijfselen van een romaanse villa. De kerk is diverse malen ondergelopen. Bij de renovatie in 1880 is er een crypte ontdekt. In deze crypte zijn pilaren te zien die met heel vroege gravures zijn versierd. Wij hebben er ontzettend van genoten. De rondleiding die dagelijks door een vlotte jongedame gegeven wordt is volledig in het Frans. Nu is Frans ons niet volledig onbekend, maar wanneer er bouwtechnische bijzonderheden en geschiedkundige wetenswaardigheden worden verteld in een tempo waar zelfs een Fransman moeite mee zou hebben, ben ik de weg kwijt. Deze dame spreekt zo snel dat wij er geen touw meer aan vast kunnen knopen. Gelukkig hebben we een Nederlandse beschrijving van de rondleiding in onze handen. Helaas is het gevolg dat, wanneer ik lees, ik de mooie ornamenten niet kan bekijken. 

lekker basic 

We genieten van de rondleiding in de kerk maar zodra wij de crypte binnenkomen slaan de verbazing en de verwondering toe. Wat een mooie, mysterieuze, wonderlijke ruimte stappen we binnen. We maken veel, heel veel foto’s van de pilaren en de ruimte. Aan het einde van de rondleiding vraagt onze gids nog even of we alles meegekregen hebben. Ik zeg haar, een beetje bezijden de waarheid, dat we begrepen hebben wat ze vertelde. Maar ik vertel haar echt naar waarheid dat we genoten hebben. We drinken een kopje koffie op een terras onderweg naar huis. Als het een uur of drie is komen we weer aan bij het dorpje Le Hameau de Burg, waar we onze vakantie vieren. Ik ga even lezen en Esther slaapt een uurtje. Plots zitten we in het café in Burg. 

Bij het Café 

We nemen een drankje, krijgen een rondje, geven een rondje en dan moeten er bijna nummertjes getrokken worden om naar het toilet te kunnen gaan. Als Guus net van het toilet afkomt, staan Esther en ik tegelijkertijd op om te plassen. We overleggen en-public wie van ons het meeste recht heeft om eerst te gaan. Dit leidt tot hilariteit in de groep. Maar nog geen drie minuten later moeten weer twee mensen gelijktijdig plassen. We lachen wat af. Guus en Wilma stellen voor dat we in de toekomst  nummers moeten trekken om van het toilet gebruik te kunnen maken. Chris vind dat begrijpelijkerwijze een te grote investering. Ieder van ons gaat thuis nog echt wel een keer plassen. File in Burg. Wonderlijk, maar ach … zo gaan de dingen nu eenmaal.

Tot later.