Kan ik mij op vrijdag verbazen over het gedrag van een buspassagiere, is het op een gewone doordeweekse maandagavond, nadat ik samen met mijn lief een brief op de post heb gedaan, weer totaal anders. Ook in de bus. We besluiten nadat wij de brief voor een vriend hebben gepost, een wat groter rondje te lopen. Goed voor de spijsvertering en de spieren moeten zo nu en dan even getraind worden. Wij zien een alleraardigste puppy aan een rode riem die zeer trots door een waarschijnlijk kersverse eigenaresse wordt uitgelaten. Het soort of ras van de pup weet ik niet. De pup en de eigenaresse willen de straat oversteken maar moeten even wachten op de bus. Als de bus plotseling stopt kijken Esther en ik elkaar aan. Is er iets aan de hand? Nee, de buschauffeur heeft de pup ook gespot en spreekt met de dame die op de vluchtheuvel staat. Na enige tijd zien wij dat de dame de pup oppakt en aan de buschauffeur overhandigt. De hond in de bus. Er zit in ieder geval een passagier in de bus, die lijkt er zo te zien niets van mee te krijgen. Bussen die een strak tijdschema hebben, passagiers die naar huis of naar een andere belangrijke bijeenkomst willen of moeten: het maakt allemaal niet uit. Als een pup je vertedert moet je daaraan toegeven, schema of niet. Taxi 's die voorbij moeten nemen de andere zijde van de weg maar even. Als de pup met die ogen naar je kijkt, staat alles even stil.
En zo hoort het ook. Laat je zo nu en dan vertederen door een kleintje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten