Kleren kopen en toch maar niet

Het wordt tijd dat ik iets ga vertellen over mijn lief en hoe vertederend zij kan zijn. Ga je na het eten mee naar de lokale modezaak om een nieuwe outfit te scoren? Vraagt ze mij als het eten op tafel komt. Natuurlijk ga ik mee. Ik word vrijwel altijd vrolijk wanneer ik Esther in mooie kleren zie lopen en dus stem ik ook nu weer in met het voorstel. Ze probeert me nog te paaien met de woorden "dat laatste setje dat jij uitzocht is tot op de dag van vandaag favoriet". Na het eten ruim ik de tafel af, doe de afwas en wil mijn schoenen aantrekken. "Laat maar! Ik weet niet of het wel nodig is om vandaag kleren te kopen" Ik probeer nog van weet je het zeker? ik wil graag met je mee hoor! Maar zonder er naar van te zijn of zonder een woord teveel gaat ze armbanden en kettingen zitten maken. Pastelkleuren worden het vandaag. We zitten tevreden naast elkaar aan de eetkamertafel. Ik typ en zij rijgt. Het leven is goed.