Soms heb ik dat opeens.
Dan roep ik na het zien van een reclame op de televisie “ik voel een
blog aankomen”. Zojuist was er weer zo’n moment. Eerst zie ik de reclame van de
Duitse bank en meteen daarna een reclame met Nick en Simon. De reclame van de
Duitse bank is mij niet opgevallen tijdens de periode dat Nederland nog deelnam
aan het Europees kampioenschap. Maar meteen de dag na de uitschakeling dus weer
wel. De reclame waarin Nick en Simon meedoen of zoals u wilt uitblinken, was
nieuw voor mij. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet weet waarover die reclame
gaat. Nick en Simon vallen mij op, vooral na de sublieme prestatie van Nick bij
de beste zangers van Nederland. Ik ben niet zo vaak op slag fan van een zanger.
Bij Nick Schilder was dat even wat anders, tot mijn eigen verrassing overigens.
Als ik, en dat doe ik met enige regelmaat, via youtube het nummer Hallelujah
hoor krijg ik steevast kippevel, of is het kippenvel (ik voel opnieuw een blog
aankomen). Ik ben Fan. Als ik deze twee jonge mannen dan zie optreden in het
televisieprogramma “The voice of Holland”, denk ik altijd “grappige lui zijn
dit toch”. Ik zou verbaasd zijn als ik Jan Smit hetzelfde soort gevatte
opmerkingen zou horen maken. Ik weet het natuurlijk niet zeker, want helaas heb
ik Nick en Simon nooit ontmoet maar ik kan me voorstellen dat deze twee,
ondanks hun succes, met beide benen op de grond zijn blijven staan. En wat is
nou de moraal van dit verhaal? Mocht ik er achter komen dat zij niet “gewoon
gebleven zijn”, dan plaats ik meteen een nieuw blog met een volkomen andere
toon. Ik kan dus wel vals. Zingen of zijn. Zij bepalen met hun gedrag de inhoud
van mijn blog. Wat heeft de reclame van de Duitse bank met het E.K. te maken?
Waarom is die mij niet opgevallen tijdens de afgelopen week? Is die echt niet
uitgezonden? Of nu wel weer omdat Nederland en Duitsland geen concurrenten meer
zijn? Wie het weet mag het zeggen.
 |
| aan het typen |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten