Het kan maar zo gebeuren dat je in de war raakt van bepaalde
zaken. Ik raakte nog niet zo lang geleden in de war van het op de foto
bijgevoegde bordje. Wat moet je ermee? Weet u het? Ik kan niet zo veel anders
bedenken dan het gewoon maar uitproberen. En zo geschiedde. Heel goed uitslapen
in het weekeinde en zorgen dat niets je humeur kan beïnvloeden. Best lastig als
je na een autorit van 20 minuten in een overvolle bus mag stappen. De chauffeur
kijkt verbaasd als ik met een glimlach van oor tot oor de bus instap. Ik wens
hem en alle, mij inmiddels bekende, medepassagiers een vriendelijk goedemorgen.
Geen reactie, ze kijken zoals ze altijd kijken. Ik blijf dit volhouden, denk ik
nog aan het begin van de dag. Plotseling herinner ik mij dat mijn jaargesprek
om half twaalf in de ochtend gepland staat. Oeps, ik zou in het afgelopen
weekend kort de tijd nemen om mij even voor te bereiden op het gesprek. Nou ja,
zoals Bassie van de echte Bassie en Adriaan al zei: wat er ook gebeurt, altijd
blijven lachen. En zoals ik mijzelf al had voorgenomen, deed ik dat ook.
Gelukkig heb ik tussendoor nog een klein kwartier tijd gevonden om na te denken
over mijn jaargesprek. Het wordt mijn tweede jaargesprek met deze
leidinggevende. Vorig jaar verliep dat goed en ik kon dan ook geen reden
bedenken waarom dat vandaag ook niet goed zou moeten gaan. Wel houd ik mijn
glimlach vol, niet de hele tijd, een jaargesprek is tenslotte een serieuze
zaak. Meteen na het jaargesprek gaat de lach weer aan! Ook mijn collega’s
reageren niet anders dan anders. De eerste persoon die het opvalt is mijn
dochter. Het is inmiddels half zes in de namiddag. “Goh pap, wat ben je aan het
lachen, gaat het wel goed met je?” “Ja kind, ik ben alleen een beetje in de
war.”
Misschien verander ik de tekst op het bordje nog wel in : smile, it confuses you.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten